Dostları olmalı insanın,

Aynen gemilerin limanları gibi.

Zaman zaman uğradığın,

Yükünü boşalttığın,

Dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda.
Sonra açık denizlere uğurlamalı seni,

Geri döneceğin günü bekleme umuduyla.

Bazen rüzgara o açmalı yelkenini,

Yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla

Halatları çözmeli,

Seni çok ama çok özlemeli.
Dostları olmalı insanın,

Ermiş, bilge, hayatı ezbere okuyabilen.

Düşünmediklerini düşündüren,

Seni bir cambaz ipinde güvenle tutabilen,

Gerektiğinde senin için ateşi yutabilen.

Yolunu ısıtan ustan olmalı,

Şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini

Sana verebilmeli soğuk bir kış gününde

Üzerindeki tek gömleğini.

Oğuzkan BÖLÜKBAŞI